Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Εκδρομή στον Ξηριά

 ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΞΗΡΙΑ:

Ξεκινώντας τον προγραμματισμένο μας περίπατο στον Ξηριά, για να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό περάσαμε φυσικά εκτός από τοπία με φυσικές ομορφιές και από μέρη που είχε βάλει το χέρι του ο άνθρωπος! 
Πρώτη μας στάση ήταν το παλιό γεφύρι. 


Όπως είδαμε το γεφύρι αυτό έχει γύρω του σταλακτίτες και σταλαγμίτες και καθώς μάθαμε παλαιότερα υπήρχε εκεί και ένας καταρράκτης. Η δομή του είναι απλή και λιτή χωρίς όμως να στερείται ομορφιάς και είναι πέτρινο με μια μεγάλη καμάρα. Επίσης έχει μία σωλήνα-αγωγό η οποία εξυπηρετούσε σκοπούς ύδρευσης και περνούσε νερό από το υδραγωγείο μέχρι την Λαμία. Το γεφύρι αυτό δεν χρησιμοποιείται πια από το 1929. 

Δεύτερη μας στάση ήταν το παλιό υδραγωγείο. Το υδραγωγείο αυτό χτίστηκε το 1894 λειτούργησε από το 1899 και σταμάτησε τελικά ,όπως και το γεφύρι, να χρησιμοποιείται το 1929  και από τότε γίνεται παροχή νερού από τον Γοργοπόταμο. Οι εγκαταστάσεις του υδραγωγείου απαρτίζονται από ένα πέτρινο, ορθογώνιο κτήριο και ένα αγωγό ο οποίος όμως έχει χρόνια να χρησιμοποιηθεί και είναι πια φθαρμένος και σκεπασμένος με βρύα και λειχήνες.

   Εκεί αντικρίσαμε το ποτάμι, το οποίο παλιά ήταν πιο βαθύ με ανεβασμένη την στάθμη του νερού.   Διαπιστώσαμε ότι το νερό είναι λιγοστό θολό και πολύ ρηχό. Μετά από λίγα μέτρα το νερό γίνεται πιο ορμητικό και βαθύ. Έτσι σε εκείνο το σημείο μας ήταν δύσκολο να περάσουμε απέναντι. Με τη βοήθεια των βράχων τα καταφέραμε, παρόλο που γλιστρούσαμε και το έδαφος υποχωρούσε. Στη διαδρομή παρατηρήσαμε σταλαγμίτες και σταλακτίτες, πράγμα που φανερώνει ότι από τα σημεία εκείνα παλιά περνούσε νερό.  
Τέλος, την προσοχή μας τράβηξε ο καταρράκτης που συναντήσαμε στο τέλος της διαδρομής, που μας έκανε να χαλαρώσουμε για λίγα λεπτά!
             
     Τα φυτά που συναντήσαμε είναι τα εξής:



Σπάρτα
Το σπάρτο είναι αγγειόσπερμο, δικοτυλήδονο φυτό, το οποίο ανήκει στην τάξη των Κυαμωδών και στην οικογένεια των Χεδρωπών ή Κυαμοειδών.Είναι θάμνος με καταγωγή από την περιοχή
της Μεσογείου και φθάνει σε ύψος τα δύο μέτρα. Έχει μακριούς, λεπτούς, μυτερούς στην άκρη βλαστούς που είναι σχεδόν γυμνοί, χωρίς φύλλα. Τα άνθη του είναι κίτρινου χρώματος, αρωματικά και σχηματίζουν βότρυες.Ο καρπός του, όταν ωριμάσει, σκορπίζει τους σπόρους.
Τα σπάρτα καλλιεργούνται επίσης ως καλλωπιστικά και τοποθετούνται κατά μήκος των δρόμων αλλά και, λόγω του δυνατού ριζικού συστήματος τους, για την συγκράτηση των διαβρωμένων εδαφών. Οι βλαστοί τους χρησιμοποιούνται στην κατασκευή καλαθιών και ψάθινων καπέλων.








·         

Γκορτσιά ή Αγριοαχλαδιά

Περιγραφή:  Φυλλοβόλο, αγκαθωτό δέντρο, που φτάνει τα 6 μέτρα ύψος. Τα φύλλα
είναι πράσινα επάνω και γαλαζωπά κάτω. Τα άνθη είναι λευκά. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες θέσεις
και όχι πολύ υγρά, καλά στραγγιζόμενα εδάφη.

Σχίνος (Pistacia Ientiscus) 
Είναι θάμνος ή δενδρύλλιο αειθαλές, ύψους 1-5 μ. Τα φύλλα του είναι σύνθετα και αποτελούνται από 4-10 ωοειδή ή ελλειψοειδή φυλλάρια στιλπνά και πρασινοκίτρινα. Τα άνθη φέρονται στις μασχάλες των φύλλων υπό μορφή σταφύλης κατά την άνοιξη.

Από το σχίνο λαμβάνεταιφαρμακευτική ρητνη, η οποία σε μερικές περιοχές είναι αρωματική και χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και προς μάσηση (μαστίχα Χίου).

·    
 Πλάτανος 
 Πρόκειται για μεγάλα δέντρα, με ύψος που κυμαίνεται από 30 έως 50 μέτρα, φυλλοβόλα και συναντώνται στις όχθες ποταμών και γενικά σε υγροτόπους, μπορούν όμως να επιβιώσουν και στην ξηρασία




Θυμάρι:

Το θυμάρι ή θύμιο είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό, το οποίο ανήκει στην τάξη των Σωληνανθών και στην οικογένεια των Χειλανθών  Είναι θάμνος μικρού ύψους (έως 30 εκατοστά), με όρθιους βλαστούς, εξαιρετικά ανθεκτικός, αναδύει πολύ ευχάριστο άρωμα.  Τα φύλλα του θυμαριού, όταν ξεραθούν,αποκτούν καφεπράσινο χρώμα και αναδύουν το άρωμα τους όταν θρυμματιστούν. Η γεύση
τους είναι πολύ δυνατή, ελαφρώς καυστική και πλούσια. 


Το Taraxacum officinalis η αλλιώς πικραλίδα είναι κοινό χόρτο στην Ελλάδα ιδίως στα λιβάδια. Είναι πολυετής πώα με φύλλα μακρυά και οδοντωτά και κίτρινα άνθη. Φτάνει σε ύψος μέχρι 30cm.
Έχει μεγάλη αξία φαρμακευτική και είναι Ελληνικό φυτό.

Η φιστικιά (επιστ. Πιστακία) είναι δίοικο φυλλοβόλο δέντρο του γένους Πιστακία. Η καταγωγή της είναι από το Ιράν και σήμερα καλλιεργείται ευρύτατα από την Ασία μέχρι τις Μεσογειακές χώρες και την Αμερική για τον καρπό της, το φιστίκι. Το ύψος  του δέντρου φτάνει τα 10 μέτρα με πλούσια
διακλάδωση με κλαδιά που έχουν χρώμα σταχτί. Τα φύλλα του είναι δερματώδη και σύνθετα. Οι ταξιανθίες της φιστικιάς σχηματίζουν τσαμπιά από μικρά άνθη.



Κισσός:
Ο κισσός είναι γένος φυτών της οικογένειας Αραλιίδες και ανήκει στην τάξη των σκιαδανθών . Το
γνωστότερο στην Ελλάδα είναι το καλλιεργούμενο αλλά και αυτοφυές είδος Κισσός η έλιξ κοινά κισσός. Είναι αειθαλής θάμνος, μακρόβιος, αναρριχώμενος ή έρπων και σπάνια δενδρύλλιο. Τα φύλλα του είναι τοποθετημένα εναλλάξ, με μακρύ μίσχο, ωοειδή, τριγωνικά, ρομβοειδή και καρδιόσχημα. Ο αναρριχώμενος κισσός δημιουργεί μικρές εναέριες ρίζες (τις λεγόμενες απτικές ρίζες) , που συντελούν στη συγκράτηση του φυτού κατά την αναρρίχηση σε διάφορα
υποστηρίγματα.


Πριν γυρίσουμε στον πολιτισμό κάναμε τα καθιερωμένα μας βιωματικά παιχνίδια και αφουγκραστήκαμε τους ήχους του νερού και του δάσους.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου